秋の诗(让秋走得再深些）

下午百合

                       （一）

                  一棵树站在秋天
                  周身的枝叶饱满
                  熟极的光华似在流泻
                  秋风使伊低了头
                  低徊地
                  想起春天里的事
                  遂微笑了


                       （二）

                  一枚秋的手掌上
                  写着伊的命运
                  岁月如刀
                  刻下每一次挣扎
                  每一缕思念
                  那些纠缠的往事
                  如今竟成滋养的血脉
                  秋叶不语
                  时光开始诉说

                        （三）

                  月光下
                  一树桂花尽情地释放
                  静静的喜悦幸福了秋天
                  众芳过后
                  一切绚丽归于平淡
                  这唯一的芬芳
                  被秋收藏

  

                       （四）

                  被遗忘的城市边缘
                  一蓬芦苇疯似地生长
                  芦花阵阵被风吹送
                  去她思念的地方
                  飞鸟飞去又飞来
                  忘记了
                  这是多年前遗落的
                  一颗种子

                       
                       （五）

                   那些围绕着她
                   不停地拍照、赞叹、留恋的人群
                   已经散去
                   而今
                   她是清冷的池塘里安然的残荷
                   夜半  独自听雨
                   这细小的快乐是自己的   

[ 本帖最后由 下午百合 于 2008-8-26 12:18 编辑 ]

席芷

大约秋天的诗行，就和天空一样，很高很干净。  淡淡的一些愁，即便诗意并不很浓。

否定

很干净,很低回.
不过,我还想说的是,这秋,还可以走得更深一些.

下午百合

嗯，可以一试。