[原创]终于，我哭了

清秋冷无尘

                             终于,我哭了
                                       
                         本以为阳光灿烂的日子
                         转眼却是冷风夹着悲伤
                         搂着自己的胳膊
                         有气无力
                         我走在潮湿的公路上

                         流浪
                         灵魂有一种想脱离躯体的冲动
                         无聊像条千年蛀虫
                         瞬间将我的心吞噬空空
                         汽车划过
                         在我心中掀起一阵悲凉
                        
                         思想
                         在空无一物的茫然中盘旋
                         我想向世界呐喊
                         我想赶走所有的伤感
                         我希望跨入成功的门槛
                         我希望面对的多是真诚
                         可是
                         一切的一切
                         都是那么遗憾

                         是累了
                         还是厌倦了
                         城市的扑朔迷离
                         人性的虚情假意
                         我竟走到如此地步
                         终于
                         泪水在风沙中划下两道伤痕
                         扶着栏杆
                         我   哭了
           
      

雨做的云

曲折一定会有，坚强起来~