端午.濯（修改版）

下午百合

                            沧浪之水清兮，可以濯吾缨；
                            沧浪之水浊兮，可以濯吾足。
                                                
                                               —屈原  



                                 陶罐倾斜
                                 清凉的水流泻而下


                                 水珠儿奔跑
                                 身体开始吟唱

                                 
                                 濯我三千丝烦恼
                                 濯我起伏的山峦


                                 濯我的缺我的满
                                 濯我的躁我的怨

  
                                 濯去我眼中的白翳
                                 濯开我心中的清明


                                 以千年的月光
                                 以苦艾水、雄黄酒

                          
                                 以万里的江河
                                 以九天之水、汨罗之泪


                                 身体的内部
                                 一种柔软层层开启


                                 原来，我是一粒
                                 玲珑的粽

                              
                                 晶莹的白，掩在
                                 端午苍翠的中心

[ 本帖最后由 下午百合 于 2009-5-30 12:31 编辑 ]

低处的迷雾

构思别致，结句也有扩展意味的效果。之前句子表现有些拘谨了,如果抛弃齐整的负累,效果会不一样。思绪也可跳开一些。愚见，问好百合。

下午百合

原帖由 低处的迷雾 于 2009-5-29 08:22 发表
构思别致，结句也有扩展意味的效果。之前句子表现有些拘谨了,如果抛弃齐整的负累,效果会不一样。思绪也可跳开一些。愚见，问好百合。

谢迷雾，评得极是。不断修改中。再来读。